سندرم تونل کارپال و درد مچ

اختلال عصبی در تونل کارپال مچ دست به دلیل تورم بافت های درون تونل و ضربه ها و حرکات بیش از حد و تکراری خم و راست کردن مچ می باشد

ازدیگر علت های این سندرم می توان به موارد زیر اشاره کرد؛

متورم شدن مچ دست در اثر آسیب یا ضربه‌‌‌‌‌‌‌‌، کم کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید و بارداری و یائسگی

نشانه ها و علایم این سندرم عبارتنداز

بی حسی، مور مور شدن، سوزش و یا درد سوزشی در ۵/ ۳انگشت ابتدایی (به سمت خارج) می باشد.این علائم در شب تشدید پیدا می کنند. و همینطور چون در زمان خواب معمولا مچ بصورت خم شده می باشد فشار بر روی عصب بیشتر خواهد شد.و همینطور درد ممکن است بصورت انتشاری در طول سطح ساعد، شانه و گردن نیز گزارش کنند.

سندرم تونل کارپال.درد مچ

در موراد طول کشیده این سندرم و عدم اقدامات لازم کاهش حرکات دقیق و ظریف دست نیز مشاهده می شود.مطلوب ترین وضعیت مچ برای کاهش درد در وضعیت خنثی(نه خم و نه حالت صاف شده مچ دست) می باشد

بصورت غیر جراحی برای این سندرم راه حل های وجود دارد که افراد مبتلا می توانند از آنها بهرمند شوند

استفاده از ارتوز در تمام مراحل پیشرفت برای این سندرم در مطالعات اشاره شده است

ارتوز مخصوص این سندروم قسمتی از ساعد و کف دست را در می گیرد و باعث بی حرکت شدن مچ می گردد تا فشار را از روی مچ دست برداشته شود

انواع مختلفی از این ارتوز ها موجود می باشد که بصورت پارچه ای و پلاستیکی هستند وبا توجه شرایط بیمار و مرحله پیشرفت سندرم برای آنها تجویز می گردد

سندرم تونل کارپال

.درد مچ

اکثرافرادی که از این ارتوزها بدین منظور استفاده می کنند کاهش قابل توجهی در درد را گزارش می دهند و براحتی می توانند به فعالیت های روزانه خود بپردازند.

عامل‌های متعددی در بروز سندرم تونل کارپال مؤثر می‌باشد. اگرچه این عوامل خود به تنهایی علت بروز این عارضه نیستند، اما احتمال ابتلا را افزایش می‌دهند یا آسیب عصب مدیان را وخیم‌تر می‌سازند. برخی از این عوامل عبارت‌اند از:

• عامل‌های کالبدشناختی: در رفتن یا شکستگی مچ دست در صورت تغییر دادن فضای درونی تونل کارپال، باعث فشار روی عصب مدیان می شود. افراد دارای تونل کارپال کوچک‌تر بیشتر مستعد ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند.
•  سندرم تونل کارپال در میان زنان شیوع بیشتری دارد. این رواج بیشتر را می‌توان این گونه توجیه کرد که تونل کارپال در  زنان اندکی کوچک‌تر از مردان است. ضمناً تونل کارپال زنان مبتلا به این سندرم از زنان دیگر کوچک‌تر است.
• عارضه‌های آسیب زننده به اعصاب: بعضی بیماری‌های مزمن مانند دیابت احتمال آسیب دیدن اعصاب، از جمله عصب مدیان، را  افزایش می‌دهند.
• عارضه‌های التهابی: بیماری‌های دامن زننده به التهاب، مانند آرتریت روماتوئید، بر تاندون‌های مچ دست تأثیر می‌گذارند و باعث فشار  ری عب مدیان می­شود.
• به هم خوردن تعادل مایعات بدن: حبس مایع، رایج در دوران بارداری یا یائسگی، فشار درون تونل کارپال را بالا می‌برد و عصب میانی  را تحریک می‌کند. سندرم تونل کارپال مربوط به بارداری معمولاً پس از زایمان به خودی خود برطرف می‌شود.
• دیگر عارضه‌های پزشکی: عارضه‌های خاصی چون یائسگی، چاقی، اختلال‌های تیروئید و ازکارافتادگی کلیه نیز احتمال ابتلا به این سندرم  را افزایش می‌دهند.
• علل موجود در محل کار: احتمال دارد که کار کردن با ابزار ارتعاشی یا مشغول بودن در خط مونتاژ که خم کردن مکرر یا طولانی مچ  دست را ایجاب می‌کند، فشار مضرّی را به عصب مدیان وارد کند یا آسیب عصب موجود را وخیم‌تر کند.

منبع: rangisara.home.blog